Terugblik op het afgelopen jaar

Het afgelopen jaar was heel bijzonder en bewogen met grote veranderingen op werk- en privégebied, meer rust en zekerheid dat grote consequenties had voor de komende jaren. Ik stopte met werken en probeerde mezelf te accepteren. Ik kijk graag vooruit, maar om even stil te staan en te beseffen waar ik ben gekomen en waar ik tegenaan gelopen ben, blik ik toch even samen met jou terug op het afgelopen jaar_­.

Gestopt met werken

Ik vecht al jaren met mijn gezondheid, loop tegen grote uitdagingen aan en verlies vaak van mijn lichaam. Met vallen en opstaan probeer ik het steeds meer te accepteren en naar mezelf te luisteren zonder me al teveel druk te maken over mijn omgeving. Toen ik afgelopen maart 27 jaar werd, werd ik niet alleen een jaartje ouder, maar was die dag letterlijk een nieuw stadium en het begin van de rest van mijn leven. Van een leven met een baan, werkgever en collega’s, naar een leven waarbij ik de meeste dagen zelf in kan vullen naar waar mijn lichaam behoefte aan heeft. Die stap gaf wel een enorm dubbel gevoel. Ik heb zes jaar geleden immers geen hbo-studie afgerond om een paar jaar later te stoppen met werken. Aan de andere kant gaf mij die beslissing veel rust. Ik vocht namelijk iedere dag tegen mijn lichaam om te gaan werken, mij zo min mogelijk ziek te melden en te doen wat van me verwacht werd. Alleen ging ik er zelf aan onderdoor, kreeg ik steeds meer pijn en kwam ik in een vicieuze cirkel terecht waar ik onmogelijk in mijn eentje uit kon komen.

Jezelf accepteren

Accepteren van jezelf stond het afgelopen jaar centraal. Vooral het accepteren dat niet alles gaat zoals je wil dat het gaat. Ik ben dan ook meer dan eens op de feiten gedrukt dat ik niet moet plannen. Natuurlijk is plannen makkelijk en bij sommige zaken kom je er niet onderuit, maar het zorgt er ook voor dat je teleurstellingen voor jezelf creëert als het niet gaat. Dat gaat me de ene keer makkelijker af dan de andere keer en vind ik ook moeilijk om te delen. Het is een onderdeel van mijn leven, maar toch schaam ik me er soms voor en voelt het als falen.

Ik deelde rond de kerst bijvoorbeeld een kort filmpje op mijn stories dat mijn vriend en ik op de kerstmarkt stonden in Keulen. Wat ik niet deelde is dat we slechts 1 uur en 43 minuten in de parkeergarage hebben gestaan en toen alweer terug naar het hotel gingen. Ik was op, had vreselijk veel pijn en werd daar ook beroerd van. Dus ik liet wel zien dat ik er geweest was, omdat ik blij was dat ik de sfeer even had kunnen proeven, alleen niet dat het maar van korte duur was. Ik vond het moeilijk, teleurstellend en had de energie niet om het te delen. Toch moet ik accepteren en leren waarderen dat ik ook blij moet zijn dat ik er even wél kon zijn. Dat is een proces en daar hoop ik het komende jaar verder in te groeien.

Bloggen als uitlaatklep

Buitenom mijn lieve familie en mijn vriend Ferdi, heeft mijn blog mij het afgelopen jaar ook de kracht gegeven om door te gaan. Het blijft een onwijs fijne uitlaatklep om te kunnen doen waar ik blij van word en kracht van krijg. Ik schreef er al eens een uitgebreid artikel over. Ik sta nog steeds achter de combinatie van beauty artikelen en persoonlijke health verhalen. Niet alleen omdat ik alles op die manier van me af kan schrijven, maar ook omdat ik van jullie lezers hoor dat jullie veel herkenning en kracht uit mijn woorden kunnen halen. Dat blijft heel bijzonder en went nooit. Dat vind ik denk ik het grootste compliment wat ik kan krijgen. Dat het delen van mijn passie zo’n groei zou meemaken, had ik dan ook nooit durven dromen. Ik word uitgenodigd op de mooiste events, krijg wekelijks prachtige producten toegestuurd en ontmoet lieve mensen en mede bloggers. Als klap op de vuurpijl mag ik zelfs onderdeel zijn van de Kruidvat Squad. Ook groeien mijn bezoekersaantallen iedere maand weer en geeft echt een kick en ben ik onwijs dankbaar voor.

Kortom: als ik terugblik op het afgelopen jaar weet ik wat mijn valkuilen geweest zijn en waar ik nog kan groeien. Daarbij denk ik dat ik achteraf gezien trots op mezelf mag zijn wat ik, ondanks mijn lichaam bereikt, heb. Ik spreek bewust niet al teveel uit wat ik anders wil gaan doen, omdat ik mezelf niet teleur wil stellen. Ik leef per dag en ik ben benieuwd wat er op mijn pad komt.

Hoe kijk jij terug op het afgelopen jaar?

Wil je meer persoonlijke verhalen lezen? Klik dan hier. Volg jij me al op Instagram, Facebook of YouTube?