Vandaag, drie maart 2023, bestaat mijn blog precies vijf jaar! Op drie maart 2018 plaatste ik het artikel ‘ik heb het wereldkundig gemaakt’. Ik had gewoon een blog gepubliceerd! Mijn uitlaatklep vanaf nu! Hierbij was ik ook heel openhartig over mijn aandoening en chronische pijn. Mijn hart klopte in mijn keel en ik was heel bang voor nare reacties. Alleen die bleven uit. Sterker nog: ik werd overspoeld met warme berichten; van mensen dicht bij me, maar ook van mensen waar ik het totaal niet van verwacht had. Wat gaf me dat een kick! Nu, vijf jaar later, blik ik terug.
Met zo’n jubileum sta ik er eigenlijk pas echt bij stil hoe ik gegroeid ben. En dan heb ik het niet over de cijfers van bezoekers en volgers (al ben ik daar natuurlijk mega trots op🙈), maar ik als persoon. Ik zat opgesloten in mijn eigen lijf en daarmee ook in mijn eigen huis, maar wilde absoluut niet dat de muren op me af zouden komen. Ik moest iets creëren waar ik kracht uit kon halen: een passie. HBO Communicatie afgerond, dol op make-up en beauty en gek op schrijven. Langzaam dreef ik in de richting van een beautyblog mét een persoonlijke touch. Zou ik net als al die grote bloggers een website starten? Mijn moeder gaf me de maanden ervoor de duwtjes in de rug die ik nodig had om steeds meer vertrouwen te krijgen in het idee. Toen mijn vriend net zo enthousiast reageerde, had ik geen excuses meer en kon niks me meer tegenhouden. Ik ga gewoon starten. Wat heb ik te verliezen?
Een blog mét inhoud | scoliose & lotgenoten
Ik wist vanaf het eerste moment dat het een blog moest worden met inhoud. Op de weg ernaar toe verzamelde ik punten die ik zelf miste bij andere blogs én wilde ik andere mensen helpen en herkenning geven in hun proces als chronisch zieke (met scoliose) met chronische pijn. Toen ik in mijn tienerjaren in een Boston brace zat met mijn rug (van boven mijn sleutelbeen tot over mijn schaambot) heb ik al een tijdje een website gehad: www.ikhebscoliose.nl. Hierin was ik openhartig over mijn eigen weg en kon ik mensen bij elkaar brengen middels een forum, waar je op een veilige plek ervaringen kon uitwisselen. Ik ben er een paar jaar mee gestopt geweest in verband met school, maar nog steeds was er vijf jaar geleden geen plek waar ik me vrij genoeg voelde om persoonlijke verhalen te delen en geen plek waar ik andere lotgenoten kon ontmoeten. Dat moest dus terug komen!
Al bij de eerste persoonlijke verhalen stroomden de reacties binnen en werd ik overspoeld met mails, reacties onder artikelen en privé berichten. Wow! Toch was (en soms nog steeds: is) het spannend en zijn er twijfels hoe en wat ik deel. Zeker bij de persoonlijke verhalen denk je toch: wie leest dit? Alleen heeft me dat er toch niet van weerhouden om artikelen te publiceren. Vooral omdat ik inmiddels weet dat mensen ook kracht uit mijn artikelen kunnen halen en ik ze het gevoel kan geven dat ze niet de enige zijn. En dat is me dan toch meer waard dan die gedachtes van mezelf.
Contact met lotgenoten, beautylovers én bedrijven
De combinatie tussen beauty en gezondheid voelde goed. Natuurlijk komen er meer artikelen online over beauty dan over gezondheid, maar juist die balans geeft me nog meer kracht. Het bloggen over beauty is een echte uitlaatklep en heb ik ook nodig om de wat pittigere artikelen te delen.
En toen kreeg ik de eerste mail van een bedrijf voor een samenwerking. Of ik een goodiebag wilde ontvangen van Smartphonehoesjes in ruil voor een unboxing artikel op mijn blog. Wat?! Wilde een bedrijf met mij́ samenwerken? Ik heb door de kamer gestuiterd hoor haha. Ik had nooit verwacht dat er een bedrijf zou zijn die op wat voor manier dan ook samen zou willen werken met mij. Eén jaar na het starten van mijn blog werd ik gevraagd voor de Kruidvat Squad en zat ik plots te ontbijten tussen grote influencers. Hoe dan? Is er een foutje gemaakt? Hebben jullie de verkeerde uitgenodigd? Nee, ze zagen wat in mij. Ondanks dat ik nog niet veel bereik had.
Buitenom dat ik het nooit verwacht had, had ik ook nooit gedacht dat juist dat mij nog meer energie zou geven. Dankzij mijn blog, mijn uitlaatklep, kom ik even van tussen die muren vandaan en lijk ik ‘normaal’. Wat gaf dat een kracht! Natuurlijk heb ik het enorm moeten bekopen en snap ik zelf ook wel dat het lichamelijk veel te zwaar is. Alleen op die 1,5 uur kon ik nog heel lang teren.
Alleen wat me wel pijn doet, is dat ik die dingen ook vaak moet missen door mijn gezondheid. Ik wil zoveel en zeg het liefst tegen elke uitnodiging ja, maar het is vaker nee. Of dat ik er alles aan doe om wel te kunnen, maar op het laatste moment nog af moet zeggen. Alleen het heeft niet veel zin om daar al te lang bij stil te staan. Het heeft geen zin, frustreert alleen maar en ik schiet er niks mee op. Op die momenten is het extra belangrijk om zelf gewoon nog eens rond te kijken naar de mensen naast me en te surfen naar verdraaidmooi.com en te kijken wat ik wél heb. Is dat uiteindelijk niet veel meer waard?
Alleen om zulke contacten en samenwerkingen is het me nooit om te doen geweest. Ik ben mijn blog gestart als uitlaatklep. Je zou denken dat het vanzelfsprekend is, maar ik krijg regelmatig berichten van meiden die vragen wat ze moeten doen om pakketten te ontvangen. Dan is je intentie niet goed en dan houd je het nooit lang vol.
Video’s maken? No way! Toch?
Eerst lag de focus op mijn website, maar al snel kwam Instagram erbij. Ik merkte dat ik daar echt laagdrempelig nieuwe contacten kon maken. Sinds de laatste jaren vind je me zelfs terug op YouTube. En vooral van dat laatste sta ik het meest versteld. No way dat ik ooit een video zou opnemen!
Het begon met een story, waarbij ik op de achtergrond wat woorden zei (spannend!) tot ineens zelf voor de camera te staan. Een leuke samenwerking voor de feestdagen met de Kruidvat Squad heeft me toen net dat duwtje gegeven wat ik nodig had. Al snel kwamen daar adventskalender unboxings en shoplogs bij. Natuurlijk praatte ik eerst veel te snel, liet ik de video eerst door meerdere mensen checken en kreeg ik het bloedheet als ik nog maar met mijn muis richting de ‘publiceer’ knop ging. Inmiddels hoeft de kachel geen graadje lager meer en voel ik me zelfverzekerder voor de camera. Ik heb er zelfs enorm veel plezier in, ben een stuk losser en knip niet eens alle blunders er tussenuit. Wie had dat gedacht. 😉 Het enige wat ik nog niet doe, is vragen om de video te liken en je te abonneren op mijn kanaal. Dat gaat nog net een brug te ver. 😅
Alleen op regelmatige basis video’s publiceren, is lichamelijk helaas te zwaar. En dat vind ik toch wel erg jammer. Zeker omdat ik nu al zoveel lieve kijkers heb die zulke lieve reacties plaatsen. Het typen van een artikel kun je make-uploos in bed doen, maar voor een video moet je er wel een beetje representatief uitzien vind ik zelf. ☺️
Ik kan mezelf vanuit bed ontplooien
Ondanks dat het grootste deel van mijn leven draait om mijn gezondheid (liggen, zitten, oefeningen doen, wandelen, weer liggen…), heb ik dankzij mijn blog een doel in het leven. En wat klinkt dit zweverig zeg… Alleen ik ben gewoon trots en dankbaar dat ik dit kan doen en mijn omgeving het mogelijk maakt om het te kunnen doen. Anders had ik nooit gestaan waar ik nu sta. Daarbij kost het veel minder tijd dan mensen vaak denken. Zo’n artikel als dit schiet in mijn hoofd, schrijf het direct in tien minuten van me af en is dan ook gelijk weer uit mijn hoofd. En daar word ik héél gelukkig van.
Ondanks dat ik het lichamelijk gezien niet aankan om er uren per week mee bezig te zijn, verlies ik mezelf er wel in en blijf ik mijn hersenen gebruiken. Ik kan mijn creativiteit kwijt en heb een podium gecreëerd wat mij helpt bij het verwerkingsproces van het altijd ziek zijn en chronische pijn hebben. Ik mag er ook zijn; op mijn platform.
Ik begon mijn blog met de quote ‘je bent mooi zoals je bent, hoe je ook bent en wat je ook hebt’. En dat dekt nog steeds de lading waar ik voor sta. Soms vergeet ik het zelf even en heb ik een schop onder mijn kont nodig, maar dat mag ook. Veel liefs, Daphne.
Wil je meer persoonlijke verhalen lezen? Klik dan hier. Volg jij me al op Instagram, Facebook of YouTube?
11 reacties
Trots op jouw 🙂
Wauw! Respect!
😍😍
Gefeliciteerd lieve Daphne! Echt zo knap waar je nu staat en hoe je er bent gekomen!🙏🏼😘
5 jaar, wat een mooi jubileum voor een mooie vrouw, ik hoop dat we nog lang van je verhalen kunnen genieten.
Je doet het zo onwijs geweldig en goed! Je hebt ontzettend mooie content en je blog is persoonlijk en echt, dat hebben we nodig in deze tijd 💗 Ik kijk heel erg uit naar wat er allemaal nog komt 😍 ga zo door 💗
Gefeliciteerd met dit mooie jubileum
Gefeliciteerd met deze prachtige mijlpaal! Ik lees je blogspot graag en ook je filmpjes kijk ik met veel plezier. Ga zo door meis!
Gefeliciteerd! Je mag trots zijn op jezelf!
😍😍😍
Wat ben jij een mooie Vrouw zeg ,ondanks dat je vaak zo moe bent, met veel pijn. wat herken ik mezelf in jouw! juist als je naar buiten gaat ,niet laten zien dat er iets is met je, gewoon zorgen dat je er netjes uitziet qua kleding, netjes opgemaakt ,haartjes netjes, en…..gaan met die banaan!wat je vooral niet wilt buiten is de vraag, Is er iets met je? gaat het niet zo goed met je? Dit is vaak onze sterke kant ,maar soms ook een valkuil. sinds vandaag lees ik je blog.mooi beschreven. Heel erg gefeliciteerd meis👍 je verdient het om zover te komen.Ik vind dit heel erg knap, ga zo door want Juist aan dit soort verhalen hebben wij heel veel En zoals je als zegt wij halen hier zoveel kracht uit.juist voor jou mede scoliose en chronische patiënten. Precies waar je het voor doet, “dus”toi toi toi en ga nog maar zeker 5 jaar door zolang jouw lichaam en geest het toe laat
liefs Sandra