Hoi, hoe gaat het? De meest standaard zin bij ongeveer iedere ontmoeting. Een vraag die bij mij wat meer lading heeft gekregen gedurende de jaren. Een vraag die ik oprecht moeilijk vind om te krijgen.
Ik vind het namelijk zo makkelijk om geen vragen te krijgen, om gewoon op te gaan in de menigte en niets uit te hoeven leggen. Ik voel me bezwaart, ongemakkelijk en weet nooit goed écht onder woorden te brengen hoe het nu gaat. Ik kan voorbeelden noemen om te verduidelijken hoe het echt gaat. Uitleggen dat de simpelste dingen soms niet gaan. Alleen wil ik dat simpelweg gewoon niet altijd. Daarbij willen mensen ook niet altijd de waarheid horen. Het is vaak een standaard afvinkvraag die mensen uit beleefdheid of pure nieuwsgierigheid stellen. Het is vaak niet de bedoeling dat je dan ook echt uit gaat leggen hoe het gaat. Doe je een poging, dan dwalen de ogen vaak al na twee zinnen af.
Zichtbaar liegen
Alleen is de situatie nu anders. Ik zit al bijna een jaar in de ziektewet en werk momenteel maar een paar uur per week. Als collega’s of naasten nu vragen hoe het gaat en ik zeg dat het goed gaat, komt dat nu extra ongeloofwaardig over. Dan is mijn antwoord zichtbaar een echte leugen, waarbij ik meteen door de mand val door het feit dat ik oneerlijk ben.
Buitenom dat ik niet altijd eerlijk wil zijn over hoe het gaat, wil ik mijn naasten ook gewoon niet belasten met mijn dagelijkse uitdagingen. Mensen zitten van nature vaak niet te wachten op enige negativiteit of tegenslag. Kijk maar naar social media. Wie is daar tegenwoordig nog oprecht eerlijk over alles? Zie het als een leugentje om bestwil. Wie maakt zich daar nou nooit schuldig aan?
Wil je meer persoonlijke verhalen lezen? Klik dan hier. Volg jij me al op Instagram, Facebook of YouTube?
5 reacties
Ik zag je op de scoliose fb. Ik vind hetheel vervelend wat je doormaakt. Ik heb ook pijn, en werk maar een paar uurtjes per dag, anders te veel last. het is wel heel fijn om te zien dat ik niet de enige ben, echt goed dat je blogt! xx
Bedankt voor je lieve reactie. Wat vervelend dat jij ook veel pijn hebt! Een van de redenen om deze blog te starten, is lotgenoten vinden die elkaar begrijpen. Daarom vind ik jouw reactie fijn om te lezen. Veel sterkte!😘
Hoi Daphne,
Wat je beschrijft is denk ik voor velen herkenbaar. Wanneer heeft iemand oprecht interesse, wanneer is de vraag alleen onderdeel van het begroeten? Hoe issie? Goed? En jij? Vaak gaat het zo en dat is niet altijd verkeerd, maar wel lastig soms om in te schatten of er ruimte is voor een oprecht antwoord. Daarnaast heb je vaak zelf geen zin om het over je misére te hebben want soms wil je juist afleiding… Laatste vertelde iemand me dat ze in zo’n moment vaak reageert met een zinnetje als: Kan beter, maar hoe is het met jou? Dan zeg je niets onwaars en geef je de andere partij alle ruimte om wel in te haken als daar oprecht tijd en ruimte voor is, of om het oppervlakkig te houden wanneer dat meer gepast is. Want soms is er gewoon geen tijd, heeft iemand zelf teveel aan zijn hoofd, of zijn er andere redenen om niet dat diepere gesprek te voeren…
Ik hoop wel van ganser harte dat ook voor jou de tijd weer komt dat je kunt antwoorden met een welgemeend: Goed! En met jou?
Groetjes, Truus
Hoi Truus, weer bedankt voor je ontzettend lieve reactie! Ik vind die zin ‘Kan beter, maar hoe is het met jou?’ een oprecht goed bedachte zin. Die ga ik onthouden en hier en daar eens uitproberen😊. Bedankt voor het delen! Liefs, Daphne.
Soms verwachten mensen ook geen eerlijk antwoord. Dan is de vraag meer bedoelt als een algemene begroeting.