De wereld staat op zijn kop door een virus. Talloze evenementen zijn afgelast en veel bedrijven zijn dicht. Ons leven staat even stil en we leven van dag tot dag. Niemand kan meer plannen maken voor de toekomst, zonder zeker te weten of het door kan gaan. Dit lijkt enorm op mijn leven. Niet alleen nu, maar van de afgelopen jaren. Corona en de quarantaine laat me inzien wat ik altijd al mis en hoe ongewoon mijn leven eigenlijk echt is.
De impact wat dit virus op mensen heeft, om onder andere verplicht binnen te zitten en de lijst met dingen die zij de komende weken moeten missen, is voor mij heel surrealistisch. Het laat me inzien dat het leven wat ik leef niet normaal is, integendeel zelfs. Het laat me inzien hoeveel ik mis en wat er nog allemaal buiten de muren van ons huis te beleven is. Doordat ik chronisch ziek ben, heb ik vaak te veel pijn om naar buiten te gaan en zijn plannen voor de toekomst al helemaal onzeker.
Binnen zitten verrijkt
Zit ik nu vol zelfmedelijden? Nee, zeker niet. Integendeel zelfs. Ik waardeer juist de kleinste dingen die het leven mij brengt. Daarom denk ik dat dit virus ook mooie dingen voor mensen teweeg kan brengen. Mensen zijn namelijk nu vanuit verschillende kanalen enorm bezig met de gesteldheid van de medemens. Er worden hele artikelen geschreven en video’s opgenomen om jezelf thuis niet kwijt te raken. Daarnaast vragen mensen oprecht hoe het met de ander gaat. Houd je het thuis nog vol? Lukt het? Kan ik je ergens mee helpen? Hele Facebookgroepen worden zelfs opgezet om de ander op afstand met kleine dingetjes te kunnen helpen. Het zou zo mooi zijn als we dit vol kunnen houden en zulke vragen en groepen normaal zouden zijn voor mensen die dit altijd nodig hebben en bijvoorbeeld niet zo’n warm en betrokken gezin om hun heen hebben als ik. Niet alleen tijdens een crisis.
Het verplicht binnen zitten voor gezonde mensen geeft niet hetzelfde gevoel als voor mensen met een chronische ziekte die vaak altijd al thuis zitten. Dit vind ik simpelweg geen reële vergelijking. Als je ziek bent en in mijn geval veel pijn hebt, kun je je niet vervelen. De pijn slurpt namelijk alle energie al op, waardoor je geen puf hebt om je überhaupt te kunnen vervelen. Als je normaal gezien bomvol energie hebt en een (zeer) actief leven hebt, kan ik goed begrijpen dat de muren nu op je afkomen. Je hebt thuis weinig mogelijkheden om echt je energie kwijt te kunnen, tenzij je thuis een mini fitness kan creëren. Toch wil ik aan gezonde, energieke mensen het volgende meegeven: ga op zoek naar dingen, waar jij vanuit huis kracht uit kunt halen en verveel je niet. Dit kan iets kleins zijn, waar vanuit jij jouw plan kunt uitwerken of uitbouwen. Kijk maar naar mij met deze blog. Kortom: waardeer je huis met die veilige muren om je heen. Ga terug naar de basis, naar jezelf en bouw vanuit dat punt verder uit.
Disclaimer: Dit is mijn persoonlijke kijk op het leven nu als chronisch zieke. Het hoeft natuurlijk niet voor iedereen zo te zijn. Dit is mijn ervaring en mijn mening. Ik vind het vreselijk wat mensen nu mee moeten maken, hoeveel mensen aan het vechten zijn voor hun leven en er al aan overleden zijn. Houd je alsjeblieft aan alle regels!
Wil je meer persoonlijke verhalen lezen? Klik dan hier. Volg jij me al op Instagram, Facebook of YouTube?
14 reacties
Herkenbaar! Ik heb zelf voor mijn operatie zes jaar zenuwpijn gehad in mijn gezicht en een leven met pijn en om die reden veel meer binnen zitten is inderdaad niet te vergelijken met het binnen zitten van nu, omdat het moet. Ik heb toen ook zo vaak gedacht; is dit het nou? Is dit het leven wat ik de rest van mijn leven moet leven. Met die afgrijselijke pijn, onder de medicatie en in onzekerheid over de toekomst. Daarom vind ik jou een ENORME bron van inspiratie. Ik vind het ZO knap hoe jij met dit soort pijn toch overeind blijft, doorgaat, niet je schouders laat hangen en super mooie content creëert . Ik hoop dat jouw bezoekers hier ook echt eens af en toe bij stilstaan. Veel liefs!
Je reactie ontroert me enorm. Heel erg bedankt voor je lieve en warme woorden! ❤️
Het is een hele rare tijd en nog vervelender als je al een mindere weerstand hebt. Hopelijk kom je er goed doorheen! x
Hoi Daphne
Jij schrijft precies wat ik ook dacht .
Ik zit ook al 15 jaar helemaal thuis.
Ook na een 3e scoliose operatie die totaal mislukt was .
In 2005 in UMC Utrecht hebben ze een schroef door m’n zenuwkanaal geboord.
En een wervel vergeten vast te zetten.
En ik was na die operatie in één klap volledig invalide.
Nu ben ik in 2019 geopereerd in UZ Leuven België .
Nu hebben zij mij tot en met m’n bekken en S1 heiligbeen vastgezet.
En de oude schroeven verwijderd en de artsen zeiden dat mij zenuwen totaal kapot zijn en komt nooit meer goed.
Hi Jolande, wat heftig en wat naar dat ze door je zenuwkanaal geboord hebben! Heel veel sterkte gewenst! 😘
Beste Daphne,hier ook alle wervels vastgezet 4 jaar geleden.Bij mij is ee ter hoogte van het schouderblad hetzelfde gebeurd 🙁 Als ik lig is de pijn weg(omdat het dan niet drukt)als ik rechtkom of sta of zit verga ik van de pijn tot ik gewoon flauwval op een punt!!!Ze durven het materiaal er niet uithalen(kans is 50%)op pijnvermindering en kans op scheefgroei te groot.Word er GEK van!!!Heel veel sterkte!!
Jeetje, wat onwijs heftig en naar! Dan ben je heel machteloos en wat rot dat ze het er niet uit durven te halen door de gevolgen. Dan sta je met je rug tegen de muur… Heel veel sterkte gewenst! 🍀
Het is inderdaad een lastige tijd met daardoor veel fijne initiatieven van lieve mensen. Hopelijk blijft dat laatste zo!
Aan de ene kant is het thuiszitten voor mij bekend terrein (en ow, wat herken ik het dat je zegt dat je teveel pijn hebt om naar buiten te gaan) dus op zich lijkt het mij moeilijker voor mensen die gewend zijn om altijd op pad te zijn. Aan de andere kant heb ik zoiets dat als die ellende voorbij is dat ik heel graag dingen buiten wil gaan ondernemen, puur omdat het nu niet mag. En dat je dan gewoon weer tussen de mensen kan lopen. Ik vermijd altijd drukke plekken het liefst (drukke winkelcentra, druk strand) maar eigenlijk ben ik zo blij als het overal weer druk is. Aan de andere kant, heb je gezien wat er in de natuur allemaal gebeurd… Bizar, schone rivieren, dieren die plots in de steden rondlopen, een schonere lucht. Als de corona echt weg is, wat wij allemaal zo hopen, dan hoop ik stiekem dat ze bv. autoloze zondagen weer in gaan voeren of zoiets dergelijks. Of dat mensen ook vaker thuis kunnen werken, want volgens mij is dat best goed te doen. Scheelt weer files en drukte in het openbaar vervoer.
Mooi artikel heb je geschreven <3
Wat ik me wel afvraag, hoe zorg je dat je fit blijft in deze tijd?
Eigenlijk ziet mijn leven er niet anders uit dan voor de Corona crisis. Het enige verschil is dat ik niet meer persoonlijk met en onder begeleiding van een fysiotherapeut mijn oefeningen kan doen. Gelukkig heb ik thuis ook fitnessapparaten en wat attributen, waardoor ik alsnog op afstand kan blijven trainen en begeleid kan worden. Verder blijf ik gezond eten, zorg ik dat ik mijn vitamines binnen krijg en blijf ik naar mijn lichaam luisteren waar het om vraagt. Dus veel rusten (zitten, liggen) en tussendoor wat oefeningen doen. Daarnaast komt er nu natuurlijk ook geen visite om de kans op besmetting zo klein mogelijk te houden.
Omdat ik eigenlijk niet weet wat ik hier op moet zeggen omdat elk woord niet de lading dekt, heeel veel liefde en knuffels voor jou!
Mooi geschreven! De hele situatie zet alles toch wel in een heel ander daglicht. De dingen die eens zo vanzelfsprekend leken, zijn dat niet meer. Het geeft mij in ieder geval stof om overna te denken. En eens, denken aan je medemens zouden we met z’n allen moeten blijven doen. Niet alleen in tijden van crisis. Heel goed om daar bij stil te staan.